Η  αλήθεια είναι πως μετακινούμαι κυρίως με το αυτοκίνητο, μη σας πω εξολοκλήρου! Σήμερα όμως ήταν μια από τις λίγες εξαιρέσεις μιας και περπάτησα και είχα το χρόνο να χαζέψω και να χαθώ στις στυλιστικές επιλογές των ανθρώπων γύρω μου… Δεν θα σας το κρύψω πως μου χτύπησε άσχημα μια μεγαλο-κοπέλα με πατημένα τα δεύτερα -άντα, ώρα 10 παρά κάτι (το πρωί πάντα) να διασχίζει την Κατεχάκη με λευκή μπότα στο ύψος λίγο πάνω από το γόνατο (σκέψου τελείως καουμπόικο στυλάκι, άγρια δύση και έτσι) και κοντή κόκκινη φούστα 10 παρά κάτι (το πρωί πάντα). Δε θυμάμαι καθόλου τι άλλο περιελάμβανε το ευφάνταστο αυτό συνολάκι γιατί το μάτι μου κόλλησε στον παραπάνω ‘εμπνευσμένο’ συνδυασμό.
          Το στυλιστικό αυτό σοκ το ξεπέρασα λίγο παρακάτω, κοντά στην Πανόρμου, όπου μια κοπέλα αυτή τη φορά (φοιτήτρια την έλεγες) μου θύμισε κάτι λίγο από editorial περιοδικού μόδας χωρίς φαινομενικά να έχει καταβάλει τρελή προσπάθεια… με ένα jean, λεοπαρ κασκόλ, μαύρο jacket και μαύρα μποτίνια ενέπνεε ένα αέρα φινέτσας. Η υπέρτατη -καθόλου ειρωνικά και το τονίζω- στυλιστική επιλογή ήταν μία κυρία τρίτης ηλικίας στο νοσοκομείο που ενώ έκανε βόλτα στο διάδρομο συνοδευόμενη (μάλλον από την κόρη της) φορούσε μια ροζ ρόμπα με φτερά… Λατρεύω την αισιοδοξία και την κοκεταρία στους ανθρώπους και η συγκεκριμένη κυρία τα συνδύαζε και τα δύο..