WearrivedatthestoreH&Mandwesawthequeue which was more than 4m. People there were talking about the big even and being anxious if they were going to get the clothes they wanted. Meanwhile a shop assistant was offering cereal bars.

Φτάνουμε έξω από το κατάστημα H&M στην Κολοκοτρώνη. Νυσταγμένες και μην ξέροντας τι μας περιμένει πέφτουμε πάνω στην ουρά που ήταν παραπάνω από 4m και μένουμε με το στόμα ανοιχτό. Όσοι ήταν εκεί (άντρες και γυναίκες) μίλαγαν μόνο γι’ αυτό  το γεγονός με άγχος για το αν θα καταφέρουν να πάρουν αυτό που ήθελαν, αν θα τα χωράνε τα χέρια τους  κ.α . Κι ενώ ο κόσμος ανησυχούσε, μια κοπέλα από το κατάστημα μοίραζε στον κόσμο μπάρες δημητριακών με σοκολάτα για να τους «γλυκάνει» όσο περίμεναν.

Είμαστε ένα λεπτό πριν ανοίξουν οι πόρτες κι έχουν αρχίσει οι «συνομωσίες» και η στρατηγική για το πώς θα αποκτηθούν τα πολυπόθητα ρούχα. Ψίθυροι και βογκητά έχουν πάρει θέση αφού ακούσαμε πως κάποιοι περιμένουν έξω από το κατάστημα από τις 4 το πρωί. Υπερβολικό;  Κι όμως έγινε. Μιλάμε για τέτοιο πάθος.

Doorsarewideopen! Runtosaveyourass! Take the clothes you want… “Ehh, don’t push..”, “Girls stop pushing!!” Oh wait, the Lanvin area is under control.. You have to wait more to get the bloody clothes.. Meanwhile, old ladies (I mean old) kept pushing.. Dear old lady, (Grandma to be precise) where do you actually think that you are going to wear the flowered dress or the short skirt..? Come down to earth! 

Οι πόρτες του καταστήματος ανοίγουν και όλοι σπρώχνουν για να μπουν μέσα. Σπρώχνουν πολύ. Εκεί είναι το σημείο που εκτός από τις νεαρές κοπέλες και τα αγόρια, οι κυρίες κάποιας μεγαλύτερης ηλικίας αρχίζουν να λένε : « Ναι, άμα το πάμε έτσι τότε εμείς τζάμπα περιμέναμε από το πρωί» ή « Σα ζώα μας έχουν εδώ και περιμένουμε». Καλή μου Κυρία, τι ήθελες να έρθεις αφού ήξερες τι θα γίνει. Εδώ μιλάμε για μάχη, εσύ που θα φορέσεις το φόρεμα με το βολάν ή με τα λουλούδια ή τις μπλούζες με το τούλι; Μην τρελαθούμε. Και περιμένεις ότι λόγω ηλικίας θα σε αφήσουν να περάσεις πρώτη; Μάλλον γελάστηκες.

Είμαστε μέσα στο κατάστημα και η πρώτη απογοήτευση μας χτύπησε κατακέφαλα αφού η συλλογή ήταν απλωμένη σε πέντε κρεμάστρες και όταν ρωτήσαμε τις πωλήτριες και τους πωλητές αν τα ρούχα θα ανανεωθούν μας είπαν όχι. Και ξαφνικά, μια ερώτηση ακούγεται λίγο πιο εκεί, μέσα στο χαμό. « Και όσοι θα περάσουν στις 12;» και ο πωλητής «Δε θα βρούνε τίποτα». Ο κόσμος είναι οργισμένος καθώς το πρώτο groupτων 10 ατόμων μπαίνει για να ψωνίσει. Παίρνουμε ότι παίρνουμε και όπου φύγει φύγει.

Η περιέργεια μας κράτησε να δούμε και το δεύτερο και το τρίτο και το τέταρτο group  για να δούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος για μια μπλούζα. Κι όμως μπορεί να πέσει πολύ χαμηλά, μα πάρα πολύ χαμηλά. Η μια έσπρωχνε την άλλη, φώναζαν, έβριζαν, αγριοκοίταγαν, έριχναν κάτω πράγματα και διάφορα τέτοια. Όποιος πρόλαβε τα Lanvinείδε ήταν το θέμα και αυτό το λέω γιατί μπορεί εμείς εκείνες τις στιγμές να βγάζαμε φωτογραφίες, αλλά κάποιες άλλες βίωναν τον εφιάλτη τους για να πάρουν ΜΟΝΟ μία μπλούζα.  Σε ό, τι  νούμερο κι ήταν, όπως και αν είχε καταντήσει, ότι είχε ξεμείνει!

Έχουν περάσει ΜΟΝΟ τέσσερα groupsαλλά τι με αυτό. Εμείς συνεχίζουμε να καθόμαστε εκεί και αυτό που βλέπουμε; Οι μπλούζες έχουν τελειώσει. Τα γουνάκια επίσης. Στα παπούτσια έχουν μείνει νούμερα  39, 40 και στα φορέματα έχουν μείνει 5 – 6 κομμάτια. Για το λόγο που νιώθουμε απογοήτευση είναι αν τελικά άξιζε όλη αυτή η ταλαιπωρία, ουσιαστικά για μισή ώρα και για 30 άτομα;

Stillwonder.  Isthisreallyallworthit..?

Φεύγουμε από το κατάστημα με μια γλυκόπικρη γεύση από το “event”. Αναρωτιόμαστε ακόμα και τώρα. Άξιζε τελικά όλος αυτός ο πανικός και ο ντόρος ;